Singspiel
 
Encyklopedia PWN
Singspiel
[zı̣ŋszpi:l; niem.] Wymowa,
śpiewogra,
utwór sceniczny, słowno-muz., o charakterze popularnym, z tekstem mówionym i wstawkami muz. w postaci prostych, na ogół zwrotkowych piosenek, prostych arii i ansambli;
singspiel rozwinął się w Niemczech w poł. XVIII w. pod wpływem ang. opery balladowej i fr. wodewilu, początkowo w Lipsku (J.A. Hiller), następnie w Wiedniu (K. Ditters von Dittersdorf, J. Schenk, K. Kreutzer, W. Miller oraz A. Salieri, T. Nidecki), gdzie 1776 powstał teatr National-Singspiel; singspiel stał się gł. formą nar. opery niem. (szczytowym osiągnięciem były singspiele W.A. Mozarta: Uprowadzenie z seraju 1782 i Czarodziejski flet 1791); w Polsce odpowiednikiem singspielu była m.in. pierwsza komedioopera z tekstem pol. Nędza uszczęśliwiona (1778) M. Kamieńskiego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia