Małe formy literackie Debiutował 1925 na łamach warszawskiego miesięcznika literackiego „Literarisze Bleter” [‘zeszyty literackie’] opowiadaniem Ojf der elter [‘na starość’], pod pseudonimem Icchok Baszewis (od imienia matki, Baszewy), by odróżnić się od brata, który był już wówczas znanym pisarzem; wszystkie późniejsze utwory beletrystyczne w jidysz podpisywał tym przydomkiem. W 1935 przeniósł się do Nowego Jorku; w dzienniku (później tygodniku) ‘Forwerts’ [‘naprzód’] publikował niemal wszystkie swoje utwory, uprawiał publicystykę (pod pseudonimem Icchok Warszawski, D. Segał), krytykę literacką i teatralną (polski wybór Felietony, eseje, wywiady 1993). W twórczości ukazywał religijno-filozoficzne problemy i konflikty ortodoksyjnych i zasymilowanych środowisk Żydów. Do arcydzieł literatury należą krótkie opowiadania Singera, odznaczające się kunsztem narratorskim, często stylizatorskim, także wnikliwym portretowaniem postaci, wydane m.in. w zbiorach: Krótki piątek (1965, wydanie polskie 1993), Seans (1967–68, wydanie polskie 1991), Namiętności (1970–75, wydanie polskie 1992), Spinoza z ulicy Rynkowej (1991, wydanie polskie 1995), Moc światła (1980, wydanie polskie 1991), Śmierć Matuzalema (1988, wydanie polskie 1990), także dla dzieci Opowiadania (1984, wydanie polskie 1993).
Powieści Utwory, zwłaszcza o wyraźnym charakterze autobiograficznym, ujawniają związki Singera z Polską: zbiór opowieści Urząd mojego ojca (1955, wydanie polskie 1992), powieść Szosza (1978, wydanie polskie 1991), a szczególnie autobiografia Miłość i wygnanie (1978, wydanie polskie 1991). Powieści utrwaliły obraz różnych środowisk żydowskich w Polsce na tle przemian politycznych, społecznych, obyczajowych, zarówno w XVII w. — Szatan w Goraju (1935, wydanie polskie: 1992 — przekład z angielskiego, 1995 — przekład z jidysz, jedyna powieść Singera wydana przed II wojną światową w Polsce), Niewolnik (1962, wydanie polskie 1991), jak i XIX w. — Dwór (1967, wydanie polskie 1983), Spuścizna (1970, wydanie polskie 1983) i XX w. — Rodzina Muszkatów (1950, wydanie polskie 1992), Sztukmistrz z Lublina (1960, wydanie polskie 1983), Pokutnik (1974, wydanie polskie 1992), Szumowiny (1991, wydanie polskie 1992), Certyfikat (1992, wydanie polskie 1993). Najgłębiej w przeszłość ziem polskich i bytności na nich Żydów (X w.) sięgnął w powieści Opowieść o królu pól (1988, wydanie polskie 1993); akcja powieści Wrogowie (1972, wydanie polskie 1992), Meszuge (1994, wydanie polskie 1995) i Cienie nad rzeką Hudson (1998, wydanie polskie 2000) toczy się po II wojnie światowej w środowisku polskich Żydów ocalałych z zagłady, a powieść Pokutnik (1974, wydanie polskie 1992) jest jednym z nielicznych utworów Singera, którego akcja jest osadzona w Izraelu.
Nagroda Nobla W 1978 Icchok Singer otrzymał Nagrodę Nobla. Tylko część utworów beletrystycznych została opublikowana za życia autora w tłumaczeniu na język angielski, z którego też poczyniono prawie wszystkie polskie przekłady książkowe. Znaczna część spuścizny literackiej Singera nie została jednak do tej pory przetłumaczona z jidysz. Pisarz zmarł 24 VII 1991 w Miami (USA).
, ur. 14 VII lub 26 XI 1904, Leoncin k. Warszawy, zm. 24 VII 1991, Miami (USA),
