Seszele. Historia

Seszele. Historia.

Pierwotnie wyspy niezamieszkane, od X w. odwiedzane przez kupców arabskich, na początku XVI w. zostały odkryte dla Europy przez Portugalczyków. Od końca XVII w. do początku XVIII w. stanowiły schronienie piratów europejskich. Rywalizacja brytyjsko-francuska o kontrolę szlaków morskich do Azji doprowadziła w połowie XVIII w. do aneksji archipelagu przez Francję. Nazwano go — od nazwiska ówczesnego ministra finansów — Séchelles (później Seychelles). W 1756 na wyspy przybyli z francuskich Maskarenów pierwsi osadnicy, sprowadzając do pracy na plantacjach niewolników. Od 1794 Seszele znajdowały się pod okupacją Brytyjczyków, co zostało 1814 formalnie usankcjonowane postanowieniami traktatu paryskiego. Mimo dwóch prawie stuleci rządów brytyjskich, kultura i język francuski pozostały dominujące na wyspach. W pierwszym okresie Seszele były zarządzane przez władze kolonii Mauritius, i dopiero 1903 stały się odrębną kolonią (z gubernatorem). Zniesienie niewolnictwa w imperium brytyjskim (1833) doprowadziło do zapoczątkowania imigracji Hindusów na wyspy. Od początku XX w. na archipelag napływali Arabowie z Mauritiusa. W 1964 powstały pierwsze partie polityczne: Zjednoczona Partia Ludowa Seszeli (SPUP) o orientacji socjalistyczna (przywódca F.A. René) i centroprawicowa Seszelska Partia Demokratyczna (SDP, przywódca J.R.M. Mancham). Od 1970 Brytyjczycy zwiększali udział przedstawicieli mieszkańców Seszeli we władzach koloni. Wybory do Rady Rządzącej wygrała wówczas SDP, premierem został Mancham.

W 1975 Seszele uzyskały autonomię wewnętrzną, a 1976 — niepodległość w ramach brytyjskiej Wspólnoty Narodów. Pierwszym prezydentem republiki został Mancham, premierem — René. Od 1977 (po bezkrwawym zamachu stanu) trwały rządy jedynej legalnej partii — SPUP (od 1978 p.n. Ludowy Front Postępowy Seszeli, SPPF), prezydentem został jej przywódca — René, który zatrzymał także stanowisko szefa rządu. W 1979 nowa konstytucja usankcjonowała system monopartyjny. W 1979, 1984, 1989 odbyły się kolejne reelekcje prezydenta René. W latach 80. XX w. doszło do kilku nieudanych zamachów stanu. W 1991 pod naciskiem działającej za granicą opozycji oraz głównych wierzycieli Seszeli — Francji i Wielkiej Brytanii — został zainicjowany proces demokratyzacji (umożliwiono tworzenie innych partii politycznych). W 1993 w powszechnym referendum przyjęto nową konstytucję, odbyły się wybory parlamentarne i prezydenckie, które ponownie wygrał René i jego partia (uzyskała ponad 50% mandatów w parlamencie). René utrzymał się u władzy także po wyborach 1998 i 2001. Prezydencki SPPF nadal ma większość mandatów w parlamencie, ale coraz większe wpływy zdobywa opozycyjna Narodowa Partia Seszeli (SNP, działająca od 1993) — 2002 uzyskała 11 z 34 miejsc w parlamencie. W IV 2004 René ustąpił z urzędu, który objął dotychczasowy wiceprezydent J. Michel.