Sandomierska, Puszcza
 
Encyklopedia PWN
Sandomierska, Puszcza,
kompleks leśny w Kotlinie Sandomierskiej, w widłach Wisły i Sanu;
pow. ponad 1400 km2; pierwotnie prastara puszcza wypełniała całą Kotlinę, sięgając po pas lessów podkarpackich; obecny skład drzewostanów znacznie odbiega od naturalnego; przeważają bory sosnowe z domieszką dębu, świerka, jodły i brzozy; miejscami występują także resztki lasów jodłowo-bukowych i mieszanych, rzadziej buczyny; fragmenty lasów pierwotnych zachowały się nad Sanem i w środkowej części Kotliny; w obrębie puszczy rezerwaty przyrody, m.in. k. Leżajska jedyne w Polsce stanowisko różanecznika żółtego. Puszcza Sandomierska uległa degradacji w XIX w. wskutek wypasu bydła, wydobywania rudy darniowej i rozwiniętego smolarstwa; w okresie międzywojennym nastąpiło dalsze uszczuplenie obszaru puszczy — rozpoczęto budowę ośr. przemysłu ciężkiego w Stalowej Woli; ob. niszczona związkami siarki emitowanymi przez zakłady Tarnobrzeskiego Okręgu Siarkowego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia