Samoobrona Rzeczypospolitej Polskiej
 
Encyklopedia PWN
Samoobrona Rzeczypospolitej Polskiej, do 2000 pod nazwą Przymierze Samoobrona,
partia polit. zał. 1993 jako polit. reprezentacja Związku Zaw. Rolników „Samoobrona” (zarejestrowanego 1991);
obie organizacje, wraz z zał. 1993 Kom. Samoobrony Narodu, stanowią Ruch Społ. „Samoobrona”. Samoobrona jest organizacją społ.-zaw. wywodzącą sie ze wsi; określa się jako ruch nar.-lud., prosocjalny; w zależności od potrzeb są eksponowane działania typowe dla partii polit. (udział w wyborach parlamentarnych i prezydenckich) lub dla ruchu związkowego (manifestacje, blokady, udział w rozmowach z rządem jako związek); w kwestiach gosp. populistyczna, eurosceptyczna; w wyborach parlamentarnych 1993 i 1997 partia nie uzyskała mandatu poselskiego ani senatorskiego, 2001 zdobyła 10,2% głosów i 53 mandaty w sejmie oraz 2 w senacie, w wyborach do Parlamentu Eur. 2004 — 10,9% (6 mandatów), w wyborach 2005 — 11,4% głosów i 56 mandatów w sejmie oraz 3 w senacie; V 2006–VIII 2007 w koalicji rządowej z PiS i LPR; po przedterminowych wyborach parlamentarnych X 2007 (1,5% głosów) poza parlamentem; partii i całemu ruchowi przewodniczył do 2011 A. Lepper; od 2012 formalnie nie istnieje (członkowie partii przeszli do utworzonej w 2010 przez A. Leppera partii Samoobrona — do 2011 działającej pod nazwą Nasz Dom Polska — Samoobrona Andrzeja Leppera).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia