Sajan Wschodni, Wostọcznyj Sajạn,
łańcuch górski w azjatyckiej części Rosji, w południowej Syberii oraz w Mongolii (kraniec południowo-wschodni), ciągnie się z północnego zachodu na południowy wschód, od Jeniseju do brzegów Bajkału;
Sajan Wschodni
Encyklopedia PWN
długość 1000 km; najwyższy szczyt Munku -Sardyk, 3491 m. Stanowią wraz z Sajanem Zachodnim część paleozoicznych struktur, otaczających platformę wschodniosyber. od południa; sfałdowane w orogenezie kaledońskiej, ponownie wypiętrzone w wyniku mezozoicznych i kenozoicznych ruchów tektonicznych; zbudowany głównie z prekambryjskich skał krystalicznych (gnejsy, łupki krystaliczne); kotliny śródgórskie wypełnione osadami terrygenicznymi, z warstwami węglonośnymi. Rzeźba alpejska w części środkowej i wschodniej; występują także wulkaniczne płaskowyże i młode wulkany; stoki głęboko rozcięte dolinami Jeniseju i jego dopływów. Klimat umiarkowany chłodny, wybitnie kontynentalny; na wysokości 900–1300 m średnia temperatura w styczniu od –17°C do –25°C, w lipcu 12–14°C; roczne opady 300–800 mm (wzależności od ekspozycji stoków). Tajga świerkowo-jodłowa i modrzewiowo-limbowa (ponad 1/2 powierzchni), powyżej 1500–2000 m kamienista tundra krzewinkowa lub mszysto-porostowa, na zachodzie subalpejskie łąki; pola rumowiskowe (tzw. kurumy), ok. 100 lodowców. Bogactwa mineralne: złoto, mika, grafit, boksyty, azbest, fosforyty; źródła mineralne; na prawym brzegu Jeniseju rezerwat Stołby.
