Saffarydzi,
dynastia perska; 867–900 wasale Samanidów, Ghaznawidów, Seldżuków i prawdopodobnie do 1480 Hulagidów;
Saffarydzi
Encyklopedia PWN
zał. dynastii był Jakub Ibn Lajs zw. As-Saffar [‘kotlarz’], który, jako przywódca zbrojnej bandy, ok. 866 przejął kontrolę nad swą rodzinną prowincją — Sistanem; ok. 869 kontrolował już m.in. tereny ob. Afganistanu, północno-zachodnie Indie, Kerman, Fars; ok. 873, po pokonaniu Tahirydów z Chorasanu, krótkotrwałe państwo Safarydów osiągnęło apogeum; 876 armia Jakuba została rozbita przez kalifa Al-Mutamida, jednak Safarydzi pozostali jako zarządcy podbitych przez siebie ziem; znaczenie ich malało, zwłaszcza po klęsce 900 w wojnie z Samanidami; jako lokalni władcy Safarydzi przetrwali w Sistanie do XVI w.
