Sadyci, Banū Sa‘d,
dynastia szarifów wywodzących się z plemienia Banu Sad z południowego Maroka, panująca 1510–1659.
Sadyci
Encyklopedia PWN
wywodziła się z arabskiego plemienia Banu Sad, które osiedliło się w południowego Maroku ok. XIII w.; władcy z dyn. Sadytów uznawali się za potomków Mahometa i używali tytułu szarifa. W XV w. członkowie plemienia zał. bractwo rel. i wyruszyli na świętą wojnę (dżihad); po pokonaniu dyn. Wattasydów utworzyli państwo ze stol. w Marrakeszu; toczyli wojny z Portugalią (1578 pokonali armię portugalskiego króla Sebastiana na terenie Maroka) i Turcją osmańską; najwybitniejszym władcą był Ahmad al-Mansur (panował 1578–1603), po jego śmierci państwo Sadytów rozpadło się na kilka księstw.
