Rydz-Śmigły Edward
 
Encyklopedia PWN
Rydz-Śmigły Edward, pseud. Śmigły, ur. 11 III 1886, Brzeżany, zm. 2 XII 1941, Warszawa,
działacz niepodległościowy, marszałek Polski;
absolwent ASP w Krakowie; od 1908 w Związku Walki Czynnej, od 1912 w Związku Strzeleckim; bliski współpracownik J. Piłsudskiego; redaktor mies. „Strzelec”; w czasie I wojny świat. w Legionach Pol., m.in. dow. 1. pułku piechoty, od IX 1915 — I Brygady; po kryzysie przysięgowym Komendant Gł. POW; od XI 1918 w WP; w listopadzie powołany na min. wojny oraz nacz. komendanta wojsk pol. w Tymczasowym Rządzie Lud. Rep. Pol. w Lublinie, następnie dow. Okręgu Generalnego Lublin; I–IV 1919 dow. grupy operacyjnej Kowel; IV 1919–IV 1920 zdobył Wilno i wspólnie z armią litew. Dyneburg (Daugavpils); 1919 mianowany gen. broni; w wojnie pol.-bolszewickiej dow. 3. armii, 7 V 1920 zajął Kijów; 7–15 VIII dowodził Frontem Środkowym (od Dęblina do Brodów); 16 VIII rozbił XVI armię sowiecką; od 18 VIII 1920 dow. 2. armii (m.in. 20–28 IX działania nad Niemnem); od 15 IX 1922 inspektor armii z siedzibą w Wilnie, od 1926 w Warszawie; podczas przewrotu majowego 1926 poparł Piłsudskiego przysyłając mu część garnizonu wil.; od V 1935 generalny inspektor sił zbrojnych; od 1936 marsz. Polski; pełnił również wiele funkcji społ. (gł. w organizacjach wojsk. i kombatanckich); w polityce zagranicznej dążył do zbliżenia z Francją; po 1935 Rydz—Śmigły rozpoczął prace nad 6-letnim planem unowocześnienia sił zbrojnych oraz koncepcją przyszłej pol. doktryny wojennej; w kampanii wrześniowej 1939 Naczelny Wódz; 17 IX 1939 przeszedł do Rumunii, internowany; 7 XI złożył rezygnację z funkcji Nacz. Wodza; 1941 powrócił potajemnie do kraju; zmarł pod nazwiskiem Adam Zawisza.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia