Ruhry, Zagłębie
okręg gosp. w zachodniej części Niemiec, w Nadrenii Północnej-Westfalii, między rz. Ruhra i Lippe, największy w Europie, jeden z najważniejszych na świecie;
[z. ru:ry],
Ruhrgebiet,
Ruhry, Zagłębie
Encyklopedia PWN
pow. 4,4 tys. km2, 5,2 mln mieszk. (2008); duże skupisko Polaków; najgęściej zaludniony region kraju (w części centralnej ponad 2000 osób na km2); gł. miasta i ośr. przem.: Essen, Dortmund, Duisburg, Bochum, Gelsenkirchen; Zagłębie Ruhry wchodzi w skład aglomeracji reńsko-ruhrskiej (ok. 11 mln mieszk., ponad 1000 na km2), obejmującej także Düsseldorf, Kolonię i Bonn. Główne zagłębie węgla kam. w Niemczech (zasoby ok. 60 mld t); od lat 60. zamykanie nierentownych kopalń, znaczny spadek wydobycia — ze 121 mln t (1955) do 63 mln t (1990) i 19 mln w 2003; największe ośr. górnicze są skoncentrowane wzdłuż kanałów: Ren–Herne (Duisburg, Gelsenkirchen, Recklinghausen) i Dortmund–Ems (Dortmund). Podstawą energetyki są elektrownie cieplne opalane węglem; najsilniej rozwiniętymi gałęziami przemysłu przetwórczego są: hutnictwo żelaza (Duisburg, Dortmund), przemysł maszyn. i metal., zwłaszcza produkcja maszyn i urządzeń górniczych, hutn., obrabiarek, konstrukcji stalowych, ciężkich dźwigów i rur (Essen, Duisburg, Dortmund), przemysł samochodowy (Opel w Bochum), elektrotechniczny, elektroniczny i precyzyjny (Essen, Dortmund); koncentracja rafinerii ropy naftowej (ropa jest dostarczana z portów Wilhelmshaven i Rotterdam), zakładów petrochemicznych, koksochem., karbochem. (Gelsenkirchen, Dinslaken, Marl). Dominacja przemysłu ciężkiego w Zagłębiu Ruhry jest przyczyną trudności gosp. z powodu spadku popytu na węgiel i stal; następuje restrukturyzacja okręgu przem., wzrasta znaczenie usług. Zagłębie Ruhry ma najgęstszą w kraju sieć linii kol., drogowych i śródlądowych dróg wodnych (gł. kanały: Ren–Herne, Lippe–Seitenkanal, Dortmund–Ems); rozwinięty transport rurociągowy; w Duisburgu jeden z największych portów śródlądowych świata (przeładunki 21 mln t, 1999).
