Rosja. Siły zbrojne
 
Encyklopedia PWN
Rosja. Siły zbrojne.
Łączna liczba żołnierzy podległych Minist. Obrony wynosi ok. 848,6 tys. (2003) oraz oddziały paramilitarne — ok. 54 tys.; zasadnicza służba wojsk. w wojskach lądowych i lotnictwie trwa 18 mies., w marynarce — 2 lata. W armii ros. występuje podział sił zbrojnych na: strategiczne siły odstraszania (ok. 149 tys. żołnierzy), w których skład wchodzą strategiczne siły rakietowe, mor. siły strategiczne, lotnictwo strategiczne; siły lądowe (ok. 360 tys. żołnierzy), zgrupowane w 6 okręgach wojsk. — Leningradzkim, Moskiewskim, Nadwołżańsko-Uralskim, Północnokaukaskim, Syberyjskim, Dalekowschodnim, oraz 2 grupy sił zbrojnych — Zachodnia i Północno-zachodnia; siły powietrzne (ok. 184,6 tys. żołnierzy), składające się z lotnictwa dalekiego zasięgu, frontowego i transportowego; oraz marynarkę wojenną (155 tys.).
Armia ros., po rozpadzie ZSRR, ulega stałej redukcji, która jest wynikiem zmiany sytuacji polit.-wojsk. na świecie i możliwości restrukturyzacji sił zbrojnych, zwłaszcza lądowych. Rosja jest sygnatariuszem układów dotyczących konwencjonalnych sił zbrojnych (1990) i układów o liczbie żołnierzy (1992). Poza granicami Rosji jej siły zbrojne znajdują się w: Armenii (1,9 tys.), Gruzji (Abchazja — 4 tys. żołnierzy), Mołdawii (Naddniestrze — ok. 1 tys.) i Tadżykistanie (7,8 tys.), Ukrainie (piechota mor. 1,1 tys.). Budżet stanowi 0,8% PKB wg danych oficjalnych (2003), ok. 5% PKB wg danych NATO (2003).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia