Roman Halicki
 
Encyklopedia PWN
Roman Halicki, data ur. nieznana, zm. 1205,
książę Nowogrodu Wielkiego 1168–69, włodzimiersko-wołyński 1170–1205 i jednocześnie 1199–1205 halicki, syn ks. kijowskiego Mścisława Izasławicza i Agnieszki córki Bolesława III Krzywoustego;
w latopisach zw. samodzierżcą całej Rusi, a na zachodzie Europy — jej królem; zjednoczył Ruś Halicko-Wołyńską i 1202 rozszerzył swą władzę na Kijów; walczył z bojarami i duchowieństwem o umocnienie władzy książęcej; kontaktował się z władcami Bizancjum i królem niem. Filipem Szwabskim, któremu obiecał pomoc przeciw Welfom; starając się rozszerzyć swe wpływy w Polsce, mieszał się do walki książąt dzielnicowych o władzę; zginął pod Zawichostem w bitwie z wojskami Leszka Białego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia