Rangun
 
Encyklopedia PWN
Rangun, Yangon, ang. Rangoon,
m. w Mjanmie (Birmie), nad rz. Rangun (wschodnie ramię delty Irawadi), ok. 40 km od jej ujścia do zat. Martaban (M. Andamańskie); do 2006 stol. Birmy, przeniesiona do Naypyidaw; ośrodek adm. prow. Rangun.
wraz z Kanbe, Inzejn, Thingangyun tworzy zespół miejski; staroż. osada przyświątynna pod nazwą Dagon; nazwę Rangun nadał miastu 1753 król Alaungpaja; 1852 zajęty przez Anglików; 1886–1947 stol. skolonizowanej Birmy; 1948 w Rangunie proklamowano niepodległość kraju. Największy ośr. gosp., nauk. i kult. kraju; zakłady przemysłu: spoż. (łuszczarnie ryżu, olejarnie, cukrownie, browary, przetwórstwo ryb), drzewnego, włók., chem. (w tym farm., gumowego, farb i lakierów), szklarskiego; hutnictwo żelaza i metali nieżelaznych; zakłady naprawcze taboru kol., stocznia; rozwinięte rzemiosło (m.in. ozdoby ze srebra, przedmioty użytkowe z trzciny i bambusu); gł. port mor. kraju (wywóz gł. ryżu, drewna tekowego, bawełny, rud metali)) port rzeczny połączony kanałem Twante (przekopany 1883) z Irawadi; węzeł komunik.; międzynarodowy port lotniczy (Mingaladon); uniw. (zał. 1920), Inst. Buddyjski, biblioteka nar., muzea; słynny zabytek sztuki birmańskiej — zespołu pagody Szwe Dagon, centralna część — ceglana stupa (wys. 110 m) pokryta złotymi płytkami, zwieńczenie zdobione drogimi kamieniami, złotymi i srebrnymi dzwonkami (1500 sztuk), wzniesiona na schodkowej podstawie o obwodzie 460 m; 2 ogromne dzwony: ok. 40 t (1841) i 16 t (1778); obecny kształt nadano pagodzie w XV w. i 1768; wokół niej wiele małych świątyń (w nich liczne posągi Buddy — z alabastru, brązu, kamienia), rzeźby mityczne, buddyjskie, dzwonnice.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Rangun, ulica Mahabandoola (w tle pagoda Sule)fot. A. Olej/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia