Rada Obrony Państwa
 
Encyklopedia PWN
Rada Obrony Państwa,
organ najwyższej władzy państw. II RP podczas wojny pol.-bolszewickiej 1919–21;
powołana 1 VII 1920 przez Sejm Ustawodawczy; na czele Rady Obrony Państwa stał J. Piłsudski jako Naczelnik Państwa; w jej skład weszli: marszałek sejmu i 10 posłów, premier i 3 ministrów, przedstawiciele wojska oraz 10 partii polit.; do kompetencji Rady Obrony Państwa należało wydawanie aktów prawnych z mocą ustawy; istniała do XI 1920.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia