Rada Nieustająca
 
Encyklopedia PWN
Rada Nieustająca,
najwyższa władza adm. Rzeczypospolitej, powołana 1775 przez sejm rozbiorowy;
składała się z króla (dysponującego 2 głosami), 18 senatorów i 18 przedstawicieli szlachty (posłów); dzieliła się na 5 departamentów (interesów cudzoziemskich, wojska, policji, skarbu i sprawiedliwości). Rada Nieustająca kierowała administracją, przygotowywała projekty ustaw sejmowych, kontrolowała przestrzeganie prawa i dawała jego wiążącą interpretację; miała ograniczyć władzę króla i przeciwstawić się reformom. Rada Nieustająca była pierwszym nowoż. rządem i przyczyniła się do umocnienia administracji i gosp. rozwoju kraju; ostro krytykowana jako narzędzie magnatów i ambasadora Rosji O.M. Stackelberga, została zlikwidowana 1789 przez Sejm Czteroletni; reaktywowana 1793 przez sejm grodzieński.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia