Połtawa
 
Encyklopedia PWN
Połtawa, Poltava,
m. obwodowe w środkowej części Ukrainy, nad Worskłą (dopływ Dniepru).
— 288 tysięcy mieszkańców (2019); ślady osadnictwa z VII–VI w. p.n.e.; osada w Rusi Kijowskiej, wzmiankowana 1174 jako Ltawa (nazwa Połtawa od 1430); w XV w. włączona do W. Księstwa Litewskiego, 1569 przyłączona do Korony; w XVII w. w składzie dóbr zadnieprzańskich Wiśniowieckich; zdobyta i zniszczona przez Kozaków podczas powstania B. Chmielnickiego 1648; od 1654 w Rosji; 1709 wojska rosyjskie pod dowództwem Piotra I Wielkiego zadały pod P. klęskę armii szwedzkiej dowodzonej przez Karola XII; od 1802 siedziba guberni; w 2. połowie XIX w. ośrodek handlowy (słynne jarmarki); 1922–91 w Ukraińskim SRR. Przemysł maszynowy, spożywczy, materiałów budowlanych, skórzano-obuwniczy, włókienniczy, produkcja diamentów syntetycznych; węzeł kolejowy; 5 szkół wyższych; obserwatorium grawimetryczne Ukraińskiej Akademii Nauk; muzea, m.in. bitwy połtawskiej; sobór monastyru Krestowozdwiżeńskiego (koniec XVII–początek XVIII w.) z klasycystyczną dzwonnicą (początek XIX w.). W początku XIX w. zaprojektowano centrum miasta z okrągłym placem, którego głównym akcentem jest pomnik Sławy (1811, T. de Thomon); klasycystyczne budowle publiczne z początku XIX w. oraz w stylu modernistycznym z początku XX w.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia