Polskie Stronnictwo Ludowe „Piast”
 
Encyklopedia PWN
podczas I wojny świat. działacze PSL „Piast” weszli do Naczelnego Komitetu Narodowego oraz poparli werbunek do Legionów Pol.; po 1917 Stronnictwo zbliżyło się do ND; X 1918 współtworzyło Polską Komisję Likwidacyjną; 1918–19 do PSL „Piast” przyłączyły się: część Zjednoczenia Ludowego w Królestwie Polskim, Zjednoczenie Włościan w Wielkopolsce, ludowcy z Pomorza Gdańskiego oraz część działaczy PSL „Wyzwolenie”. Stronnictwo było najsilniejszą partią chłopską, w sejmie zajmowało pozycję centrową; wielokrotnie uczestniczyło w koalicjach rządowych, 1923 i 1926 wspólnie z ND i Chadecją utworzyło rząd, a jego prezes W. Witos był 3-krotnie premierem (1920–21, 1923, 1926); po 1926 pozostawało w opozycji do sanacji, 1929 wchodziło w skład Centrolewu. W 1930 jego działacze byli aresztowani i więzieni, następnie skazani w procesie brzeskim. PSL „Piast” miało silne wpływy w organizacjach społ.-gosp., m.in. w Małopol. Tow. Rolniczym i Centralnym Związku Kółek Rolniczych. Opowiadało się za ustrojem demokracji parlamentarnej, głosiło konieczność reformy rolnej za odszkodowaniem i tworzenia dużych gospodarstw chłopskich, było partią o światopoglądzie chrześc.; gł. działacze: J. Bojko, Witos, M. Rataj, W. Kiernik; organy prasowe: „Piast”, „Wola Ludu”, „Gazeta Ludowa”, „Włościanin”, „Gazeta Grudziądzka”. W 1931 PSL „Piast” połączyło się z PSL „Wyzwolenie” i Stronnictwem Chłopskim, tworząc Stronnictwo Ludowe.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia