Polski Ruch Wolnościowy „Niepodległość i Demokracja”
 
Encyklopedia PWN
Polski Ruch Wolnościowy „Niepodległość i Demokracja” (NiD),
ugrupowanie polit., utworzone 1945 w wyniku połączenia niektórych grup polit. („Zespół”, „Sekretariat”) uchodźstwa pol. w Wielkiej Brytanii, skupiających gł. działaczy przedwojennego Związku Pol. Młodzieży Demokr. oraz Legionu Młodych;
NiD powstał na znak protestu przeciwko decyzjom konferencji jałtańskiej w sprawie Polski; dążył do odbudowy niepodległego i demokr. państwa pol. w ramach Federacji Europy Środkowowschodniej (Grupy Wyszehradzkiej), opowiadał się za pozostaniem na uchodźstwie pol. emigracji wojennej i rozwojem różnorodnych form jej życia społ., podtrzymywaniem kwestii niepodległości Polski na płaszczyźnie międzynar., wspieraniem dążeń niepodległościowych w kraju, współdziałaniem z ruchami wyzwoleńczymi narodów państw podporządkowanych ZSRR; działacze m.in. F. Miszczak, J. Nowak-Jeziorański, R. Piłsudski, A. Pomian, J. Radomyski, T. Terlecki, B. Wierzbiański, T. Żenczykowski; 1956 NiD liczył prawie 1 tys. czł., gł. w Wielkiej Brytanii, USA, RFN, Kanadzie, Francji i Australii; organ prasowy: „Trybuna” (wyd. 1946–49, 1951–55 i od 1969); 1954–62 NiD był reprezentowany w Tymczasowej Radzie Jedności Narodowej, 1954–55 w Egzekutywie Zjednoczenia Nar.; działacze NiD współtworzyli, m.in. Stowarzyszenie Polskich Kombatantów — Federacja Światowa, Zgromadzenie Eur. Narodów Ujarzmionych (ang. Assembly of Captive European Nations, ACEN), Inst. Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku, Studium Polski Podziemnej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia