Polski Komitet Normalizacji, Miar i Jakości
 
Encyklopedia PWN
Polski Komitet Normalizacji, Miar i Jakości (PKNMiJ),
centralny organ administracji państw. ds. normalizacji, metrologii, jakości wyrobów i probiernictwa, istniejący 1979–94;
utworzony w miejsce Pol. Kom. Normalizacji i Miar (powstałego 1972 z połączenia Pol. Kom. Normalizacyjnego i Centralnego Urzędu Jakości i Miar, powołanego 1966 w miejsce Gł. Urzędu Miar); działał na podstawie ustaw: o normalizacji, o miarach i narzędziach pomiarowych, o jakości wyrobów, usług oraz robót i obiektów budowlanych, o prawie probierczym; reprezentował Polskę w organach Konwencji Metrycznej, w Międzynar. Organizacji Metrologii Prawnej (OIML); był czł. Międzynar. Organizacji Normalizacyjnej (ISO) i Międzynar. Komisji Elektrotechnicznej (IEC) oraz afiliantem Eur. Kom. Normalizacyjnego (CEN) i Eur. Kom. Normalizacyjnego Elektrotechniki (CENELEC); 1994 rozwiązany; zamiast niego powstały: Główny Urząd Miar, Polski Komitet Normalizacyjny i Polskie Centrum Badań i Certyfikacji.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia