Piekary Śląskie

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Piekary Śląskie,

miasto w województwie śląskim, powiat grodzki, na pograniczu Wyż. Katowickiej i Garbu Tarnogórskiego, nad Brynicą, w północnej części GOP.

Ludność miasta: ogółem — 55,1 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 1 377,2 os/km² (2019)

Powierzchnia: 40 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 18°57′E, szerokość geograficzna: 50°23′N

Data założenia miasta: 1934

Prawa miejskie: nadanie praw — 1939 (faktycznie od 1947)

Oficjalne strony WWW: www.piekary.pl

Jeden z największych w Polsce ośrodek kultu religijnego (od XV w.), związanego z obrazem Matki Bożej Piekarskiej; duży ruch pielgrzymkowy (od XVII w.); ośr. przem.; kopalnie węgla kam. Julian i Andaluzja, zakłady remontowo-montażowe, mech., wytwórnie odzieży; w wyniku restrukturyzacji przemysłu 1989 zaprzestano eksploatacji rud cynkowo-ołowiowych i przerobu starych hałd pochodzących z odpadów popłuczkowych.

Historia

. Powstały 1934 z połączenia miejscowości Szarlej i Piekary Wielkie; wieś Piekary wzmiankowana 1277, podobnie jak Szarlej w XIII i XIV w. ośr. górnictwa ołowiu i srebra, które upadło w XIV w. wskutek zalewu wód; od 1289 pod zwierzchnictwem Czech, dzieliły losy polit. Śląska; po 1742 w państwie pruskim W XIX w. ośr. kultury pol. na Śląsku (od 1840 pol. drukarnia T. Heneczka, czasopisma, śpiewniki, kalendarze); udział mieszkańców w powstaniach śląskich 1919–21; objęte plebiscytem 1921, zostały przyznane Polsce; prawa miejskie 1939 (faktycznie od 1947); w czasie okupacji niem. obóz dla wysiedlonych Polaków; 1943–45 oddział roboczy jeńców sowieckich obozu hitl. w Cieszynie oraz 2 obozy pracy przymusowej; 1975 do Piekar Śląskich włączono Brzeziny Śląskie, Brzozowice-Kamień i Dąbrówkę Wielką.