Patras, Patra, staroż. Patraj,
m. w zachodniej Grecji, nad Zat. Koryncką (M. Jońskie), na północno-zachodnim wybrzeżu Peloponezu;
Patras
Encyklopedia PWN
ośr. adm. regionu Grecja Zach. i nomosu Achaja. Starożytne miasto jońskie, po przybyciu Dorów achajska kolonia Sparty; znane z działalności misjonarskiej św. Andrzeja, który, wg legendy, miał tu zostać ukrzyżowany; w okresie bizant. na P. zatrzymała się inwazja plemion słow.; w średniowieczu ważny ośrodek handl.; w XII w. zdobyte przez Franków; w czasie IV krucjaty — siedziba arcybiskupa oraz baronia; 1403–29 należało do Wenecji, następnie w despotacie Mistry; 1460 przyłączone do imperium osmańskiego; 1687–1715 pod kontrolą Wenecjan; 1770 miejsce pierwszego gr. powstania antytur., 1821 miasto gr., które rozpoczęło nowe powstanie antytur., siedziba pierwszego niepodległego gr. rządu J. Kapodhistriasa; port handl. i pasażerski; ośr. przem. (gł. przemysł włók., spoż., drzewny, skórz.-obuwniczy) i turyst.; uniw. (zał. 1966); w pobliżu P. most Rion-Antirion, jeden z najdłuższych na świecie (2004), o długości 2883 m.
