Parczew

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Parczew,

m. powiatowe w woj. lubelskim, na obszarze Zaklęsłości Sosnowickiej, u ujścia Konotopy i Kłodzianki do Piwonii, na północ od Lasów Parczewskich.

Ludność miasta: ogółem — 10,6 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 1 325,2 os/km² (2019)

Powierzchnia: 8 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 22°54′E, szerokość geograficzna: 51°38′N

Prawa miejskie: nadanie praw — 1401

Oficjalne strony WWW: www.parczew.com

W XIII w. wieś król. na szlaku handl. z Krakowa na Litwę; prawa miejskie 1401; po unii horodelskiej 1413 miejsce wspólnych zjazdów i sejmików pol.-litew. (ostatni 1564); od XVI w. liczne skupisko Żydów; upadek miasta po przeniesieniu stol. i sejmów do Warszawy i zniszczeniach w okresie wojny szwedz. 1655–60; od 1795 w zaborze austr., od 1809 w Księstwie Warsz., od 1815 w Królestwie Pol.; w XIX i 1. poł. XX w. ośr. handlu i rzemiosła; w czasie okupacji niem. 1942 getto (ponad 7 tys. osób, ok. 6,8 tys. wywieziono do ośr. zagłady w Treblince); w okolicach P. (Parczewskie, Lasy) rejon działalności partyzanckiej. 1954–75 i od 1999 siedziba powiatu. Ośrodek przem. i usługowy dla rolnictwa; węzeł drogowy; liczne imprezy kult. i sport., m.in. Ogólnopol. Zlot Kapel Podwórkowych, Parczewska Jesień Kult., Ogólnopolski Bieg po Ziemi Parczewskiej. W pobliżu P. rezerwat torfowiskowy Jezioro Obradowskie (powiat 81,8 ha) — jezioro dystroficzne, torfowiska przejściowe i wysokie, rzadkie gat. roślin wodnych i bagiennych, zespoły flory borealnej.