Państwowa Komisja Bezpieczeństwa,
komisja powołana III 1946 na podstawie decyzji Biura Polit. KC PPR w celu koordynacji działań jednostek WP, Korpusu Bezpieczeństwa Wewn. (KBW), Wojsk Ochrony Pogranicza, Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, Milicji Obywatelskiej (MO), Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej (ORMO) w walce z pol. podziemiem niepodległościowym i UPA.
Państwowa Komisja Bezpieczeństwa
Encyklopedia PWN
Utworzona w okresie przygotowań do referendum VI 1946; w jej składzie m.in. min. obrony nar. M. Żymierski (przewodniczący), min. bezpieczeństwa publicznego S. Radkiewicz, komendant gł. MO F. Jóźwiak, dow. KBW B. Kieniewicz; obszar państwa podzielono na 14 stref bezpieczeństwa i powołano w nich wojew. komisje bezpieczeństwa (przedstawiciel okręgu WP, szef Wojew. Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego, komendant MO oraz dow. jednostki KBW); do walki z podziemiem wydzielono siły liczące 150–180 tys. żołnierzy i milicjantów, m.in. 47 pułków piechoty, 2 brygady artylerii ciężkiej, 18 pułków artylerii lekkiej, 5 pułków czołgów, po 3 pułki artylerii pancernej i kawalerii, 2 pułki i 18 batalionów operacyjnych KBW; ich działania wspierało ponad 50 tys. czł. ORMO; wojew. strefy bezpieczeństwa dzielono na rejony, do których kierowano grupy rozpoznawczo-obserwacyjne i operacyjne WP, KBW i UB, prowadzące obławy na oddziały i grupy podziemia; podczas referendum VI 1946 i wyborów do Sejmu Ustawodawczego I 1947 zwalczano partie opozycyjne, szczególnie Polskie Stronnictwo Ludowe, oraz powołano grupy ochronno-propagandowe kontrolujące przebieg głosowania w lokalach wyborczych; IV–VII 1947 przeprowadzono akcję „Wisła”; od końca 1947 stopniowo wycofywano z działań wojsko i rozwiązywano wojew. komisje bezpieczeństwa (do XII 1948).
