Palencia
m. w północnej Hiszpanii, w regionie autonomicznym Kastylia-León, w północnej części Mesety Iberyjskiej, nad rz. Carrión (dorzecze Duero);
[palẹnsja] 
,
, Palencia
Encyklopedia PWN
ośr. adm. prowincji Palencia. Osada celtyberyjska; rzymska Pallantia; w IV w. zdobyta przez Wizygotów, w VIII w. — przez muzułmanów, w X w. odzyskana przez chrześcijan; za panowania rzymskiego i od XI w. siedziba biskupa; w XII–XIII w. miejsce obrad Kortezów Kastylii; 1208–39 siedziba uniw. (najstarszego w chrześc. Hiszpanii); 1520 uczestniczyła w powstaniu gmin miejskich przeciw ces. Karolowi V; po rozkwicie gosp. w XIV–XVI w., do XIX w. zastój i znaczne wyludnienie. Ośr. przem.-handl. regionu roln.; przemysł spoż., włók. (wełn.), metal., skórz., hutnictwo miedzi; węzeł kol. i drogowy; muzeum; kościoły: S. Miguel (XII w.), S. Barnabé (1183), S. Pablo (XIII–XV w.), S. Francisco (XIV w.), got. katedra S. Antolin (XIV–XVI w.) z kryptą (XI w.) i bogatym wyposażeniem wnętrza, kościoły z XVI w.; got. klasztor S. Clara (XIV w.); szpital S. Antonio (XII w.).
