Palembang,
m. w Indonezji, w południowej części Sumatry, 85 km od ujścia rz. Musi do cieśn. Bangka; ośrodek adm. prow. Sumatra Południowa.
Palembang
Encyklopedia PWN
— 1,3 mln mieszk., zespół miejski 2,2 mln (2009); w VII–XIII w. stol. królestwa Śriwidżaja; od XIV w. w królestwie Majapahit, a po jego upadku (XVI w.) stol. niezależnego sułtanatu Palembang; od XVII pod kontrolą Holandii, 1825 włączony do jej indonez. posiadłości. Drugie co do wielkości miasto na wyspie (po Medanie); ważny ośrodek wydobycia ropy naftowej; na przedmieściach Sungaigerong i Plaju wielkie rafinerie ropy naftowej; przemysł stoczn., metal., chem. (petrochemiczny, gumowy, nawozów azotowych), spoż., włók., ceramiki budowlanej; port dostępny dla statków mor.; międzynar. port lotn.; uniw. (zał. 1960); muzeum; większość domów na palach; zabytkowe budowle sakralne, m.in. wielki meczet (1740, minaret 1753); grobowce sułtanów.
