Pächt Otto, ur. 7 IX 1902, Wiedeń, zm. 17 IV 1988, tamże,
austr. historyk sztuki;
Pächt Otto
Encyklopedia PWN
uczeń M. Dvořáka; do 1935 przebywał w Wiedniu, od 1936 w Londynie, 1941–63 pracował w dziale rękopisów średniow. Bodleian Library w Oksfordzie; 1963–72 profesor uniwersytetu w Wiedniu; od 1969 również kier. działu edycji rękopisów iluminowanych Austr. Biblioteki Nar.; przeciwnik metody ikonologicznej E. Panofsky’ego, zajmował się analizą formy dzieł sztuki i zakresu dostępnych artyście rozwiązań stylowych; znawca średniow. rękopisów iluminowanych, pozostawił wzorcowe wielotomowe opracowania dzieł w zbiorach Bodleian Library (1975–90); prace z zakresu malarstwa niderlandzkiego XV w.: Van Eyck (1989), Altniederländische Malerei. Von Rogier van der Weyden bis David (1994); swoją postawę metodol. wyłożył w zbiorze studiów Methodisches zur kunsthistorischen Praxis (1977).
