’P‘ags-pa-bla-ma
tybetański duchowny i mąż stanu;
[tybet., ‘wielebny lama’],
właśc. Blo-gros-rgjal-mc‘an, ur. 1235, zm. 1280,
’P‘ags-pa-bla-ma
Encyklopedia PWN
bratanek Sa-skja Pandity, przeora klasztoru Sa-skja i od 1251 jego następca; od 1253 na dworze Kubilaja, który uczynił go zwierzchnikiem buddystów w imperium mong. (1260) i postawił na czele urzędu ds. Tybetu (1264); ‘P. przyczynił się w znacznej mierze do pokojowego opanowania Tybetu przez Mongołów i utrwalenia w nim rządów teokratycznych; z ‘P. jest związane powstanie tzw. mong. pisma kwadratowego, wzorowanego na alfabecie tybet.; wprowadzone 1269 nie znalazło szerszego zastosowania, a po upadku dyn. Yuan wyszło z użycia.
