Oleśnicki Zbigniew, ur. 5 XII 1389, Sienno (Radomskie), zm. 1 IV 1455, Sandomierz,
brat Jana zw. Głowaczem, biskup krak. od 1423, kardynał od 1449;
Oleśnicki Zbigniew
Encyklopedia PWN
fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
ok. 1423–47 wywierał decydujący wpływ na rządy w kraju, zwłaszcza w okresie małoletniości Władysława III Warneńczyka; reprezentant interesów konserwatywnej grupy możnowładztwa pol. (m.in. przeciwny inkorporacji Prus); zwalczał ruch husycki w Polsce, doprowadził do klęski opozycji Spytka z Melsztyna pod Grotnikami (1439); zwolennik wyższości władzy duchownej nad świecką; odsunięty od wpływów przez Kazimierza IV Jagiellończyka, stanął na czele możnowładczo-kośc. opozycji; mecenas humanizmu w Polsce, popierał rozwój nauki i sztuki; protektor J. Długosza, opiekun Akad. Krak., fundator Bursy Jerozolimskiej.
