Nysa Łużycka
 
Encyklopedia PWN
Nysa Łużycka, czes. Lužická Nisa, niem. Lausitzer Neisse,
rz. w Czechach, Polsce i Niemczech, lewy dopływ Odry, płynie przez Sudety Zachodnie, Pogórze Zachodniosudeckie, Niz. Śląsko-Łużycką, Wzniesienia Łużyckie, Obniżenie Dolnołużyckie, Wzniesienia Zielonogórskie do Pradoliny Berlińskiej, w woj. dolnośląskim i lubuskim;
Położenie w państwie: Czechy, Polska, Niemcy
Dopływ rzeki: lewy dopływ rzeki: Odra
Długość: 252 km (w Czechach 54)
Powierzchnia dorzecza: 4,3 tys. km2 (2100 w Czechach i Niemczech)
Przepływ średni: 31 m3/s (1956-90, w dolnym biegu (Gubin) )
Główne rzeki zasilające: Skroda, Lubsza
Główne miejscowości: Liberec, Żytawa, Görlitz, Forst, Guben, Zgorzelec, Pieńsk, Łęknica, Gubin
źródła w G. Izerskich, uchodzi we wsi Kosarzyn; średni przepływ w pobliżu ujścia 32 m3/s, gwałtowne wezbrania; maks. rozpiętość wahań stanów wody w dolnym biegu 5,5 m; gł. dopływy: Mandau (l.), Witka, Lubsza (pr.); żegl. od Gubina (15 km); elektrownie wodne; gł. m. nad Nysą Łużycką: Liberec, Żytawa, Görlitz, Zgorzelec, Forst, Guben, Gubin.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia