Nymphenburg
barok. zespół pałacowo-parkowy w Monachium;
[nụ̈mfnburk],
Nymphenburg
Encyklopedia PWN
od 1663 podmiejska, letnia rezydencja elektorska i król.; rozciągnięty front budowli pałacowej (ok. 665 m) powstał w wyniku kolejnych rozbudów; najwcześniej powstała stanowiąca centralną część pałacu barok. budowla zbud. dla ks. Henrietty-Adelajdy (1663–1728, A. Barelly; wnętrza 1755–57, m.in. F. de Cuvilliés i J.B. Zimmermann); po jej bokach Maks Emanuel kazał wznieść 2 niższe skrzydła z pawilonami pałacowymi (1701, G.A. Voscardi) oraz skrzydła pełniące funkcje gosp. (1715, J. Effner); za panowania Karola Albrechta paradny dziedziniec przed frontonem pałacu otoczono (1726–45) półkolistymi galeriami z 10 pawilonami (Kavalierhäuser); krajobrazowy park w stylu ang. z pocz. XIX w. (L. von Sckell) zał. na miejscu barok. ogrodu w stylu fr. (zachowanie fragmenty), z kanałami wodnymi, rzeźbami i basenami oraz pawilonami o bogatej dekoracji: Pagodenburg (1716–19, J. Effner), Badenburg (1718–21, Effner) oraz słynny rokokowy Amalienburg (1734–39, de Cuvilliés i Zimmermann); od poł. 1761 przy pałacu czynna manufaktura porcelany; w Marstallmuseum kolekcja powozów konnych.
