Niewiarowicz Roman

Niewiarowicz Roman, ur. 15 I 1902, Lwów, zm. 22 VII 1972, Warszawa,

aktor, reżyser.

W 1921 debiutował we Lwowie, gdzie 1931–32 i 1934–37 grał w Teatrach Miejskich; występował m.in. w Krakowie (1921–23 i 1925–31 Teatr im. J. Słowackiego), Warszawie (1932–33 Teatr Polski, 1937–39 Teatr Letni), Bydgoszczy i Toruniu. W czasie okupacji niem. gł. reżyser w warsz. jawnym Teatrze Komedia (1940–42); szef jednej z brygad ZWZ-AK (1941 kierował akcją wykonania wyroku na aktorze kolaborancie I. Symie); więzień Pawiaka i niem. obozu koncentracyjnego w Gross-Rosen. W 1946–68 grał i reżyserował gł. w teatrach Krakowa; liczne role fredrowskie (m.in. Alfred — Mąż i żona, Gustaw — Śluby panieńskie), także w wielu komediach i farsach (m.in. Cyrano de Bergerac E. Rostanda, Fouché — Madame Sans-Gêne V. Sardou i E. Moreau); reżyserował wiele komedii A. Fredry, G. Zapolskiej (m.in. wielokrotnie wystawiał Moralność pani Dulskiej), operetki (Księżniczka czardasza muz. I. Kálmána 1954), sięgał po dramaty A. Czechowa, J. Racine’a, C. Norwida, Lopego de Vega (Pies ogrodnika 1964). Autor wielu komedii (m.in. Gdzie diabeł nie może 1937), współtwórca scenariuszy kilku filmów (m.in. Skarb L. Buczkowskiego 1949).

Andrycz Nina jako Diana de Belfor w dramacie Pies ogrodnika Lope de Vegi, reż. R. Niewiarowicz, Teatr Polski, Warszawa