Neapolu, Królestwo
 
Encyklopedia PWN
Neapolu, Królestwo,
państwo w południowych Włoszech;
do 1382 pod rządami dyn. Andegawenów, następnie Karola III z Durazzo; jego córka Joanna II adoptowała władcę Aragonii i Sycylii Alfonsa V (1421), ale później poparła René Dobrego Andegaweńskiego; walka o tron Królestwa Neapolu (1434–42) zakończyła się zwycięstwem Alfonsa, który połączył K.N. z Królestwem Sycylii i przyjął tytuł króla Obojga Sycylii, a umierając przekazał K.N. synowi; pretensje René’go przejęli królowie Francji; Królestwo Neapolu od 1495 stało się obiektem walk między Francją a Hiszpanią; 1503 Francuzi zostali ostatecznie wyparci i K.N. pozostało w rękach Hiszpanii; po hiszp. wojnie sukcesyjnej 1715–35 we władaniu austr., następnie wraz z Sycylią posiadłość bocznej linii Burbonów hiszp. wypędzonych na krótko przez Francuzów, którzy (1799) utworzyli tu Rep. Partenopejską; 1805 opanowane przez Napoleona I (od 1806 pod rządami Józefa Bonapartego, następnie 1808–14 — J. Murata); po jego upadku restauracja hiszp. Burbonów: Ferdynand I połączył K.N. i Królestwo Sycylii, 1816 nazwał je oficjalnie Królestwem Obojga Sycylii; 1860 przyłączone do zjednoczonego Królestwa Włoskiego.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Caserta, pałac królewski (Włochy)fot. A. Pieńkos/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia