Namibia. Warunki naturalne

Namibia. Warunki naturalne.

Powierzchnia wyżynna urozmaicona masywami górskimi; opada stromym progiem ku nizinnym wybrzeżom O. Atlantyckiego i łagodnie ku kotlinie Kalahari; w części północnej wyż. Damara z najwyższym masywem Namibii (Brandberg, 2606 m), w południowej — wyż. Nama; wzdłuż wybrzeży ciągnie się pustynia Namib; na północy słone bagna Etosza. Klimat zwrotnikowy kontynent. suchy, na zachodzie wybitnie suchy (wpływ zimnego Prądu Benguelskiego); na wyżynach, w najchłodniejszym miesiącu (lipiec) średnia temperatura od 16°C na północy do 13°C na południu, w najcieplejszym miesiącu (na północy — październik, na południu — styczeń) 23–27°C; na wybrzeżu średnia temperatura od 12–13°C w lipcu–sierpniu do 18°C w lutym; największe opady na północnym wschodzie, ok. 600 mm rocznie, wewnątrz kraju 100–400 mm, na wybrzeżu tylko 10–15 mm; pora deszczowa na północy — od listopada–grudnia do marca, na południu — najobfitsze opady w lutym–marcu; w rejonie nadmor. duża wilgotność względna powietrza przez cały rok (ponad 70%), częste mgły (ok. 110–120 dni w roku) oraz obfita rosa. Rzeki stałe jedynie na granicach — Oranje na granicy z RPA, Kunene i Kubango na granicy z Angolą, także niewielkie odcinki Zambezi i Kuando (na północnym wschodzie); wewnątrz kraju rzeki okresowe; większą część powierzchni Namibii stanowią obszary bezodpływowe. Przeważa roślinność półpustynna i pustynna; w północno-wschodniej części — sawanny. Ponad 1/8 pow. kraju zajmują rezerwaty i parki nar. (m.in. na pustyni Namib i bagnach Etosza).