Mysłowice

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Mysłowice,

miasto w województwie śląskim, pow. grodzki, na skraju Wyż. Katowickiej i Pagórów Jaworznickich, na pr. brzegu Przemszy, w GOP, między Katowicami a Jaworznem.

Ludność miasta: ogółem — 74,5 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 1 129,0 os/km² (2019)

Powierzchnia: 66 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 19°09′E, szerokość geograficzna: 50°14′N

Prawa miejskie: nadanie praw — przed 1360

Oficjalne strony WWW: www.myslowice.pl

ośr. górniczo-przem.; kopalnie węgla kam., przemysł: materiałów budowlanych, elektromaszynowy, spoż., inform., drzewny (meble), chem.; węzeł kol.; największe w kraju Centralne Muzeum Pożarnictwa, Izba Pamiątek Martyrologii; w południowej części miasta jez. Dziećkowice. Historia. Wieś wzmiankowana 1241; prawa miejskie przed 1360–1744 i od 1861; 1483–1517 własność książąt cieszyńskich; od 1. poł. XIV w. lenno Czech, dzieliły losy polit. Śląska; od 1742 w państwie pruskim; do XVIII w. miasto o charakterze roln.; w XIX w. rozwój górnictwa węglowego i przemysłu związany z budową linii kol. 1846 do Wrocławia i 1847 do Krakowa (ważny węzeł kol.) oraz kopalni węgla 1877 (do 1913 największa na Śląsku). Punkt graniczny (granica 3 zaborów, tzw. trójkąt trzech cesarzy) i etapowy pol. emigracji zarobkowej z zaboru austr. i ros.; 15 VIII 1919 masakra górników pol. dokonana przez Niemców — jedna z bezpośrednich przyczyn wybuchu I powstania śląskiego; w III powstaniu śląskim M. w rękach powstańców; 1921 włączone do Polski; gł. ośr. ekspedycji bydła i mięsa eksportowanych do Austrii, Czechosłowacji i Niemiec. Podczas okupacji niem. represje wobec ludności pol.; 1941–45 hitl. zastępcze więzienie policyjne (ok. 20 tys. więźniów); 2 oddziały robocze jeńców sowieckich obozów w Cieszynie i Łambinowicach, 4 obozy pracy przymusowej i podobóz obozu koncentracyjnego Auschwitz (Mysłowice-Wesoła).