Morsztyn Jan Andrzej
 
Encyklopedia PWN
Morsztyn Jan Andrzej, ur. 24 VI 1621, k. Krakowa, zm. 8 I 1693, Paryż,
stryj Stanisława, poeta.
Kalendarium
1668–83 podskarbi wielki koronny; czołowy przywódca stronnictwa profr.; rzecznik polityki Jana II Kazimierza i Ludwiki Marii; za Jana III Sobieskiego w opozycji, 1683 oskarżony o zdradę stanu, emigrował do Francji; najwybitniejszy poeta polskiego baroku, mistrz liryki; w wierszach głównie o tematyce erotycznej i dworskiej zawarł finezyjny obraz życia rozumianego jako gra, przemienność realności i nicości, wartości i pozoru; analizie tej służy wirtuozerski konceptyzm Morsztyna, przenoszący do poezji polskiej zwłaszcza poetykę marinizmu; wiersze w zbiorach Kanikuła albo psia gwiazda (powstał 1647) i Lutnia (powstała 1662), wydane dopiero 1844 i 1874 (Lutnia jako zbiór Z. Morsztyna), żywotny do dziś przekład Cyda P. Corneille’a (wystawiony 1662 na Zamku Królewskim w Warszawie, być może wcześniej 1660 w Zamościu); tłumacz utworów G. Marina i T. Tassa; Utwory zebrane (1971), Wybór poezji (1988).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia