Milicz

rys. M. Sokólska-Połutrenko/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Milicz,

m. powiatowe w województwie dolnośląskim, na zachodnim skraju Kotliny Milickiej, na l. brzegu Baryczy, w Parku Krajobrazowym „Dolina Baryczy”.

Ludność miasta: ogółem — 11,3 tys. mieszkańców (2019)

Gęstość zaludnienia: 807,4 os/km² (2019)

Powierzchnia: 14 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 17°16′E, szerokość geograficzna: 51°32′N

Prawa miejskie: nadanie praw — 1323

Oficjalne strony WWW: www.milicz.pl

od XI w. gród kasztelański na gł. szlaku z Wrocławia do Wielkopolski; od XII w. własność kapituły wrocł.; prawa miejskie 1323; do 1492 we władaniu książąt oleśnickich; od 1331 pod zwierzchnictwem Czech, dzielił losy polit. Śląska; ośr. handlu i rzemiosła; od 1525 ośr. reformacji (szkoła protest.); od 1742 w państwie pruskim (nazwa zgermanizowana Militsch); w XIX w. rozwój drobnego przemysłu, m.in. spoż. i drzewnego; od 1875 połączenie kol.; XIX w.–1975 i od 1999 siedziba powiatu; od 1945 w granicach Polski. Zakłady przemysłu: drzewnego, elektromaszynowy, materiałów budowlanych, odzieżowego, włók., spoż.; wytwórnie: ozdób choinkowych, zabawek; w południowej części miasta ośr. wypoczynku świątecznego Karłów; ruiny got. zamku książęcego (XIV w., XVI–XVII w.); drewniany kościół (dawny ewangelicki) z pocz. XVIII w. o konstrukcji szkieletowej; neoklasycyst. pałac (ok. 1800, K.G. Geissler) w krajobrazowym parku z 1. poł. XIX w. W okolicy M. liczne stawy rybne; rezerwat ornitologiczny Stawy Milickie (powiat 5,3 tys. ha, ostoja ptaków wodnych i błotnych), na którego terenie działa stacja nauk. Uniw. Wrocławskiego.

Milicz, pałac