Mielnik
 
Encyklopedia PWN
Mielnik,
w. gminna w woj. podlaskim, w pow. białostockim, w Podlaskim Przełomie Bugu, na pr. brzegu rzeki, ok. 10 km od granicy z Białorusią, na północnym skraju Parku Krajobrazowego Podlaski Przełom Bugu;
wieś letniskowa; kopalnia i przetwórnia kredy. Ślady osadnictwa ruskiego z IX–XI w.; w XIII w. gród ruski na szlaku z Rusi do Polski, wzmiankowany 1240; od XIV w. w Wielkim Księstwie Litew.; 1440 prawa miejskie; w XV–XVI w. ośr. rzemieślniczo-handl., siedziba sądu ziemskiego i grodzkiego; miejsce sejmików i zjazdów pol.-litew.; 1501 w Mielniku król Aleksander Jagiellończyk zatwierdził jeden z aktów unii polsko-litewskiej, tzw. unię mielnicką; 1569 wraz z Podlasiem przyłączony do Korony; w XVI–XVIII w. stol. ziemi, starostwo grodowe; zniszczony w czasie najazdu szwedz. 1655–56 — podupadł; 1934 utrata praw miejskich. Na wysokim brzegu Bugu grodzisko (XI–XII w.) z pozostałościami ruin zamku (XIV w.).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia