Międzynarodowa Stacja Kosmiczna, ang. International Space Station,
międzynarodowa stacja kosmiczna pełniąca funkcję interdyscyplinarnego załogowego laboratorium kosmicznego;
Międzynarodowa Stacja Kosmiczna
Encyklopedia PWN
pierwszy człon stacji — rosyjski moduł ładunkowo-zasilający Zaria [‘zorza’] został wyniesiony na orbitę okołoziemską 20 XI 1998 za pomocą rakiety Proton, następnie XII 1998 został do niego dołączony amerykański moduł-łącznik Unity [‘jedność’] dostarczony w luku ładunkowym wahadłowca Endeavour. Międzynarodowa Stacja Kosmiczna jest obsadzona stale przez 2–3-osobowe (docelowo 7-osobowe) amerykańsko-rosyjskie załogi (pierwsza od XI 2000), odpowiedzialne za bieżącą obsługę techniczną urządzeń stacji i instrumentów badawczych; większe prace montażowe oraz eksperymenty naukowe i techniczne są wykonywane głównie przez międzynarodowe ekspedycje krótkoterminowe. W 2003 budowa Międzynarodowej Stacji Kosmicznej została przerwana z powodu wstrzymania lotów amerykańskich wahadłowców, będącego następstwem katastrofy wahadłowca Columbia (1 II 2003). Wznowienie lotów nastąpiło VII 2005 (Discovery). Międzynarodowa Stacja Kosmiczna krąży wokół Ziemi po prawie kołowej orbicie oddalonej od powierzchni ok. 350 km, w płaszczyźnie nachylonej do płaszczyzny równika pod kątem ok. 52° (2006 ma rozmiary 73 × 44,5 × 27,5 m i masę 187 t). Do 2006 w Międzynarodowej Stacji Kosmicznej kolejne załogi wykonały ok. 190 różnych eksperymentów naukowych i technicznych. W badaniach zakłóceń, jakie Międzynarodowa Stacja Kosmiczna wnosi w elektromagnetyczne otoczenie Ziemi uczestniczy Centrum Badań Kosmicznych PAN. W budowie i eksploatacji Międzynarodowej Stacji Kosmicznej bierze udział ok. 100 tysięcy osób i ok. 500 instytucji i firm z 16 krajów.
