Miecznikow Ilja I.
 
Encyklopedia PWN
Miecznikow Ilja I., ur. 15 V 1845, Iwanówka (gubernia charkowska), zm. 15 VII 1916, Paryż,
ros. zoolog i mikrobiolog;
1870–82 profesor uniwersytetu w Odessie; zał. (1886, z N.F. Gamaleją) i dyr. pierwszego w Rosji Inst. Pasteura; od 1883 czł. Petersburskiej Akad. Nauk; od 1888 w Inst. Pasteura w Paryżu (od 1904 zastępca dyr.); początkowo prowadził badania embriologiczne bezkręgowców, m.in. wyjaśnił ostatecznie stanowisko systematyczne gąbek; 1882, w czasie badań nad larwami szkarłupni (w Mesynie), odkrył zjawisko fagocytozy i 1883 wysunął teorię, wg której fagocytoza odgrywa gł. rolę w zjawiskach odporności; udowodnił, że pojawieniu się fagocytów towarzyszy wzrost odporności i że surowica odpornościowa pobudza rozmnażanie się leukocytów; stworzył tzw. fagocytarną teorię zapalenia; zajmował się też patogenezą chorób zakaźnych, problemem starzenia się organizmów; 1908 otrzymał Nagrodę Nobla za badania nad zjawiskami odporności; napisał m.in. L’immunité dans les maladies infectieuses (1901).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia