Merlini Dominik, ur. 22 II 1730, Castello (Włochy), zm. 20 II 1797, Warszawa,
architekt, pochodzenia włoskiego;
Merlini Dominik
Encyklopedia PWN
od ok. 1750 działał w Polsce jako architekt króla i osób związanych z dworem; 1768 nobilitowany; od 1773 architekt Rzeczypospolitej; w Warszawie współpracował często z J.Ch. Kamsetzerem; przebudował Zamek Ujazdowski (1766–71), przekształcił wnętrza Zamku Król. (1776–86) oraz przebudował bibliotekę; od 1774 prowadził budowę zespołu pałacowego w Łazienkach (m.in. pałac Na Wyspie — rozbudowa, Biały Dom, pałac Myślewicki, Wodozbiór i Stara Pomarańczarnia wraz z teatrem), projektował pałac w Opolu Lubelskim (1766–72), pałac w Jabłonnie (1775–79), jak również pałac w Królikarni (1782–86); prowadził restaurację gmachów państw.: 1781–87 przebudował Trybunał w Lublinie, 1783 odbudował po pożarze pałac Krasińskich (Rzeczypospolitej) w Warszawie. W twórczości przeszedł ewolucję od form późnego baroku do klasycyzmu; tworzył dzieła wyróżniające się indywidualnym charakterem na tle ówczesnej architektury klasycyst., przyczynił się do skrystalizowania typu wnętrza reprezentacyjnego, zw. wnętrzem w stylu Stanisława Augusta (zachował niektóre cechy barok., jak zamiłowanie do wyrazistych form, kolorów i złoceń); czasem sięgał do koncepcji stworzonych przez A. Palladia, czego przykładem jest pałac Królikarnia nawiązujący do Villa Rotonda Palladia.
