Mauriac François
 
Encyklopedia PWN
Mauriac
[morjạk]
François Wymowa, ur. 11 X 1885, Bordeaux, zm. 1 IX 1970, Paryż,
ojciec Claude’a, pisarz francuski;
czł. Akad. Fr.; przedstawiciel nurtu katol.; podczas II wojny światowej brał udział w ruchu oporu, pisywał w prasie podziemnej; gł. motywem powieści Mauriaca, odznaczających się wnikliwą analizą psychol., jest ukazany w duchu jansenizmu konflikt pomiędzy gwałtownymi namiętnościami a surowymi zasadami rel.; m.in.: Ciało i krew (1920, wyd. pol. 1947), Teresa Desqueyroux (1927, wyd. pol. 1930), Kłębowisko żmij (1932, wyd. pol. 1932), Koniec nocy (1935, wyd. pol. 1935), Faryzeuszka (1941, wyd. pol. 1956), Młodzieniec z dawnych lat (1969, wyd. pol. 1970) oraz nie ukończona Maltaverne (1972, wyd. pol. 1976); ponadto poezje, dramaty (m.in. Asmodée 1937), eseje (m.in. Życie Racine’a 1928, wyd. pol. 1959, Życie Jezusa 1936, wyd. pol. 1937), utwory autobiogr. (zawierające również elementy krytyki lit.), m.in. dziennik (publikowany od 1934), Pamiętnik życia wewnętrznego (1959, wyd. pol. 1964) i Nowy pamiętnik życia wewnętrznego (1965, wyd. pol. 1967); pol. wybory: eseje Burza cichnie o zmierzchu (1962), Bloc-notes. Notatnik z lat 1953–1970 (1979), Listy 1904–1969 (1989); 1952 otrzymał Nagrodę Nobla.
Bibliografia
B. ROUSSEL Źródła twórczości Mauriaca, Warszawa 1967;
A. MILECKI François Mauriac. Życie i dzieło, Lublin 1993.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia