Mateusz z Krakowa
 
Encyklopedia PWN
Mateusz z Krakowa, Matheus de Cracovia, ur. ok. 1345, Kraków, zm. 5 III 1410, Heidelberg,
teolog, prawnik, filozof, biskup;
od 1390 wykładowca teologii na uniwersytecie w Pradze, od 1394 — w Heidelbergu (którego był współtwórcą i 1396 rektorem); od 1405 biskup Wormacji, od 1408 kardynał i legat papieski w Niemczech; 1397–1400 zreformował Akad. Krak. i przyczynił się do recepcji nowatorskiego kierunku scholastyki (zw. via moderna) w Polsce; w dziele O praktykach Kurii Rzymskiej (wyd. pol. 1970) zwalczał symonię i nadużycia kurii, propagował reformę Kościoła; autor pierwszej średniow. teodycei Racionale operum divinorum sive quod Deus omnia bene fecit.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia