Mali,
państwo w Afryce Zachodniej istniejące VIII–XVII w., utworzone przez lud Malinke z grupy Mande;
Mali
Encyklopedia PWN
za kolebkę Mali uważa się region Bamako w dolinie Nigru; ok. poł. IX w. elita rządząca państwem przyjęła islam za pośrednictwem kupców z Afryki Północnej; ok. 1230 władzę objął władca Sundżata z rodu Keita — odtąd zaczęła się ekspansja terytorialna (zawładnięcie ziemiami Ghany); w okresie rządów Musy I (1321–37) i Sulejmana (1341–60), po uzależnieniu Songhaju, Mali zdobyło dominującą pozycję w Sudanie Zachodnim; stało się rozległym państwem rozciągającym się na terenach obecnych państw: Mali, Senegalu, Gambii, Gwinei i Mauretanii, ze stol. w Niani(?); potęga Mali była oparta na handlu (sól, złoto, niewolnicy) i kontroli szlaków transsaharyjskich; gł. m.: Timbuktu i Dżenne. Od poł. XV w. utrata dominującej pozycji na rzecz Songhaju, ok. 1670 nastąpił ostateczny upadek państwa.
