Lüneburg,
m. w północnej części Niemiec, w kraju związkowym Dolna Saksonia, nad rz. Ilmenau (dopływ Łaby), na skraju Pustaci Lüneburskiej.
Lüneburg
Encyklopedia PWN
— 73 tys. mieszk. (2008); rozwój L. związany z eksploatacją soli z wody mor. oraz z handlem solą; prawa miejskie 1247; czł. Hanzy; przejściowo rezydencja Welfów; 1866 przyłączony do Prus. Przemysł elektroniczny, maszyn., włók., odzieżowy, chem., spoż. (gł. piwowarski); do 1980 wydobycie soli kam. i gipsu; port śródlądowy nad Elbeseitenkanal; węzeł drogowy; szkoły wyższe (pedag., adm.-ekon.); uzdrowisko (solanki); muzea (m.in. Prus Wschodnich); got. kościoły (XIV–XV w.), ratusz (XIII–XVIII w.), pałac (XVII w.); got.-renes. i barok. kamienice. W pobliżu L. opactwo Benedyktynów Lüne (zał. 1170, kościół z XV w.).
