Ludwik I Wielki, Ludwik Węgierski, z dynastii Andegawenów, ur. 3 III 1326, zm. 10 IX 1382, Nagyszombat (ob. Trnava, Słowacja),
król węgierski od 1342 i pol. od 1370, syn Karola Roberta i Elżbiety Łokietkówny.
Ludwik I Wielki
Encyklopedia PWN
1351 potwierdził Złotą bullę Andrzeja II; 1367 zał. uniw. w Peczu; w celach dynastycznych prowadził wojny z Królestwem Neapolu (1347–48, 1350, 1380–82), Wenecją (1345–46, 1356–58, 1378–81), Litwą (1372, 1377); podbił Dalmację, narzucił zwierzchność Bułgarii Widyńskiej, Bośni, Serbii, Mołdawii i Wołoszczyźnie; po koronacji na króla pol. w Krakowie rządy w Polsce powierzył matce, po jej śmierci wielkorządcom; utrwalał dokonane wcześniej zjednoczenie ziem pol., napotykając silną opozycję możnowładców wielkopol.; w celu pozyskania szlachty dla sprawy następstwa tronu w Polsce dla swych córek (wobec braku męskiego potomka) 1374 wydał przywilej koszycki.
