Lud Polski

Lud Polski, Lud Polski w Emigracji,

radykalna emigr. organizacja zawiązana 1835 w Wielkiej Brytanii przez grupę secesjonistów z TDP;

nieliczna, skupiała gł. byłych żołnierzy i podoficerów powstania listopadowego rekrutujących się z zaw. żołnierzy pochodzących z drobnej szlachty, chłopów i plebsu miejskiego. Lud Polski powstał z 2 sekcji Towarzystwa Demokratycznego Polskiego, które oderwały się 1835 od TDP i przyjęły nazwy Gromada Grudziąż (na pamiątkę więzienia przez Prusaków żołnierzy powstania listopadowego w twierdzy w Grudziądzu) i Gromada Humań (na pamiątkę wystąpień antyszlacheckich na Ukrainie 1768 i dla zaznaczenia solidarności z ludem ukr.); w tej drugiej początkowo skupiali się gł. ideologowie. Organizacja wysuwała hasła rewolucyjne nawiązujące do programu utopijnokomunist., domagała się zrównania stanów, likwidacji własności prywatnej, przydzielania ziemi w użytkowanie chłopom, zniesienia wszelkich form wyzysku, objęcia władzy przez lud; przyczynę niepowodzeń powstania listopadowego widziała w ugodowości szlachty i braku programu radykalnych reform agrarnych; ojczyźnie szlacheckiej przeciwstawiała ojczyznę lud.; Lud Polski nawiązał bliską współpracę z czartystami ang.; gł. ośr.: Portsmouth (Gromada Grudziąż), Saint Helier na wyspie Jersey (Gromada Humań), później Londyn (Gromada Praga); przywódcy: S. Worcell, T. Krępowiecki, Z. Świętosławski. Po 1840 działalność Ludu Polskiego osłabła wskutek izolacji i walk frakcyjnych. Do tradycji Ludu Polskiego nawiązywała Gromada Rewolucyjna Londyn.