Lubelska, Wyżyna
 
Encyklopedia PWN
Lubelska, Wyżyna,
północno-zachodnia część Wyż. Lubelsko-Lwowskiej, między przełomową doliną Wisły na zachodzie a strefą działu wodnego Wieprza i Bugu na południowym wschodzie;
wys. 200–300 m, wzrastająca ku południowi i wschodowi (kulminacja 313 m na Działach Grabowieckich). Pod względem geol. W.L. jest płytką niecką poprzecinaną uskokami, zbud. z utworów górnojurajskich i kredowych (biała kreda pisząca, opoka, siwak), pokrytych utworami trzeciorzędowymi; na znacznym obszarze występuje less o miąższości do 30 m. Rzeźba zróżnicowana; powierzchnie zrównania są silnie rozczłonkowane głębokimi wąwozami i dolinami rzek, gł. Wieprza i jego dopływów oraz prawych dopływów Wisły; rozległe obniżenia (Kotlina Chodelska, Padół Zamojski), łagodne garby (wys. 180–300 m). Występują żyzne gleby: rędziny, brunatne, czarnoziemy; rozwinięta uprawa pszenicy, buraków cukrowych, chmielu, tytoniu, konopi; region słabo zalesiony. W północno-zachodniej części W.L. utworzono Kazimierski Park Krajobrazowy. Główne miasta: Lublin, Zamość, Świdnik, Kraśnik, Krasnystaw; ponadto — zabytkowy Kazimierz Dolny i uzdrowisko Nałęczów. Wzdłuż północno-wschodniej granicy W.L. ciągnie się Lubelskie Zagłębie Węglowe.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia