Lesbos
 
Encyklopedia PWN
Lesbos, Lẹzwos, Mitilịni,
wyspa grecka w północno-wschodniej części M. Egejskiego, u wybrzeża Turcji, w regionie W. Egejskie Pn.;
pow. 1,6 tys. km2; ok. 90 tys. mieszk.; dobrze rozwinięta linia brzegowa, u południowych wybrzeży głęboko wcięte zat. Kaloni i Jeras; powierzchnia górzysta (wysokość do 967 m); uprawa oliwek, warzyw, drzew cytrusowych, winorośli, figowców, migdałowców, zbóż; wydobycie magnezytów, barytu, rud ołowiu, chromu; źródła miner.; rybołówstwo; turystyka; gł. m. Mitilini.
Historia. Na przeł. XI i X w. p.n.e. zasiedlona przez Eolów, którzy zał. tu 5 miast-państw; na przeł. VII i VI w. rozkwit kult. (poeci Alkajos, Safona); od poł. VI w. uzależniona kolejno od Lidii, Persji, Ateńskiego Związku Mor., Macedonii, od I w. p.n.e. — Rzymu (w rzym. prowincji Azji), potem Bizancjum; w XII w. opanowana przez Wenecjan, od 1204 stanowiła część Cesarstwa Łac., od 1224 — Cesarstwa Nicejskiego, 1354–1462 należała do genueńskiej rodziny Gattilusio, następnie do Turków; 1912 przyznana Grecji; 1941–44 okupowana przez Niemcy.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia