Łemkowie, nazwa własna Rusnaky, Rusyny,
ludność zamieszkująca Beskid Niski i wschodnią część Beskidu Sądeckiego (Łemkowszczyzna);
Łemkowie
Encyklopedia PWN
nazwa Łemkowie była używana w literaturze w XIX w., obecnie przez większość Łemków przyjmowana za własną; gwara łemkowska należy do południowo-zachodniego zespołu dialektów języka ukr.; większość Łemków to grekokatolicy, część — prawosławni; Łemkowie ukształtowali się jako grupa etniczna w wyniku przemieszania ludności pochodzenia pol., ruskiego i wołoskiego; większość Łemków trudniła się rolnictwem, pasterstwo było pomocniczym działem gospodarki; w XIX w. zajmowali się także pozyskiwaniem drewna z lasu; 1944–46 przesiedlenie części Łemków do Ukr. SRR; 1947 w wyniku akcji „Wisła” przesiedleni gł. do woj. wrocł. i zielonogór.; od 1957 część Łemków powróciła w Beskid Niski; wg spisu powszechnego z 2002 w Polsce mieszka 5,9 tys. Łemków; zabytki łemkowskiego budownictwa lud. i wyroby z drewna prezentują skanseny w Sanoku i Nowym Sączu.
