Łeba
 
Encyklopedia PWN
Łeba,
miasto w województwie pomorskim, w powiecie lęborskim, na Wybrzeżu Słowińskim, przy ujściu Łeby do Morza Bałtyckiego, między jeziorami: Łebsko i Sarbsko, w sąsiedztwie Słowińskiego Parku Narodowego.
Ludność miasta: ogółem — 3,6 tys. mieszkańców (2019)
Gęstość zaludnienia: 242,9 os/km2 (2019)
Powierzchnia: 15 km2
Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 17°33′E, szerokość geograficzna: 54°45′N
Prawa miejskie: nadanie praw — 1357
Oficjalne strony WWW: www.leba.eu
stara osada rybacka Kaszubów, wzmiankowana 1286; 1310–1454 w posiadaniu Krzyżaków; prawa miejskie 1357; od 1440 w Związku Pruskim; 1455 oddana w lenno księstwu zachodniopomor.; od 1657 należała do Brandenburgii, dzieliła losy polit. ziemi bytowsko-lęborskiej; od 1570 przesunięta w głąb lądu (Stara Ł. zniszczona przez powtarzające się powodzie i wędrujące piaski, 1558 zatopiona); w XVII–XVIII w. rozwój żeglugi przybrzeżnej; po regulacji ujścia rzeki Ł. 1889 budowa nowego portu; od 1899 połączenie kol.; od 1945 w granicach Polski. Kąpielisko mor. i ośr. wypoczynkowy (od końca XIX w.), port rybacki, nowoczesny port jachtowy i przystań pasażerska; przemysł przetwórczy i spoż.; barok. kościół parafialny (1683, wieża o konstrukcji szkieletowej 1765, przebudowa XIX w.).
zgłoś uwagę
Ilustracje
Łeba, port rybacki fot. L. Zielaskowski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia